«چند روزی بود هرجا که میرسیدم حرف از ظهور بود. همه از علائم ظهور میگفتند. از علائم حادثه ای بزرگ. مستند "ظهور نزدیک است" هم می خواست ظهور را نزدیک کند که نشد. نمیدانم اگر فلانی سید خراسانی باشد یا نباشد و فلانی شعیبش چه فرقی به حال من میکند؟ مگر من بر اساس سید خراسانی بودنش از او اطاعت میکردم یا اگر او سید خراسانی نباشد من دیگر اورا اطاعت نمیکنم؟ باور کنید من از اطاعتم از سید علی بیشتر از آنکه احساسی باشد یا نقلی باشد عقلی است؟ مگر کتاب ولایت فقیه امام خمینی را نخوانده اید که ولایت فقیه عقلایی است و با فکر کردن راجع به آن صحت آن به اثبات میرسد؟ نمیدانم این علی اکبرهای خمینی هم از روی سید خراسانی بودن از او تبعیت کردند؟! اصلا چه فرقی به حال سید علی میکند که سید خراسانی باشد یا نه؟ مگر من قبل از خراسانی بودن این سید چه گلی به سر او زدم که بعد از خراسانی شدنش به خواهم... .
اصلا اگر این سید به راستی خراسانی باشد به ما چه مربوط است؟ مگر ما خودمان را ساخته ایم؟ مگر ما موانع را جا گذاشته ایم؟ اصلا وقتی ما در یک فتنه معمولی کلی غیبت و تهمت و افترا به جا گذاشتیم و کلی پشت سید علی را خالی کردیم ما را با سید آن هم از نوع خراسانیش چه کار است؟ اگر سید خراسانی باشد تا به حال دو بار اشکش را در نماز جمعه با بی بصیریتی هایم در آوردم. قضیه ۱۸ تیر را یادتان هست؟ ۲۹ خرداد آخر نماز جمعه را چطور؟ آخر اگر ما وظایف خود را درست انجام دهیم که دیگر نیاز نیست بار ما را سید علی به دوش بکشد تا از زور فشار وظایف انجام نداده ما اشکش در بیاید و در مقابل همه به امامش التماس کند عجز کند. اخر اگر سنگ هم جای ما بود آب میشد ولی ما به روی خود هم نیاوردیم و " فقط نشستیم و گفتیم الا که نور خدایی خدا کند که بیایی"... حال اگر بیایی ما با چه گلی به سر نایبت زدیم که تو دلت به ما خوش باشد؟
آری همه جا حرف از ظهور است و غفلت از حضور... و داستان ما با امام حاضر غایب همچنان ادامه دارد.»
